Το πίστευα παλιότερα και όσο περνούν τα χρόνια και αυξάνει η εμπειρία μου στον ιατρικό χώρο, τόσο μέσα μου επιβεβαιώνεται αυτή η σκέψη. Άλλωστε και ο Ιπποκράτης ο πατέρας της Ιατρικής και αδιαμφισβήτητος θεραπευτής, αυτό έλεγε…
Και τι κάνουμε για αυτό;
Καθημερινά βλέπω στο ιατρείο ανθρώπους που όταν τους παρατηρώ καταλαβαίνω πως ψυχολογικά κάτι κρύβουν. Έχω και αυτή την ιδιαίτερη αγάπη και ίσως κλίση να πω; στην ψυχολογία και ενδεχομένως να μπορώ να διακρίνω εύκολα κάποια πράγματα. Ίσως και να κάνω λάθος, αλλά τις περισσότερες φορές επιβεβαιώνομαι όταν στρέφω τη συζήτηση προς αυτό τον τομέα. Και χαίρομαι πολύ που η πλειοψηφία των ατόμων που απευθύνονται ακόμη και για πρώτη φορά σε μένα, είναι δεκτική σε τέτοιου είδους προσεγγίσεις. Κάποιοι σαφώς αρνούνται και είναι σεβαστό αυτό.
Πολύ συχνά αυτά που τους λέω ήδη τα ξέρουν… και το στενάχωρο είναι πως ενώ τα ξέρουν δεν κάνουν απολύτως τίποτε. Το πιο δύσκολο πράγμα τελικά είναι να αλλάξουμε κάποια πράγματα στη ζωή μας. Μα είναι τόσο πολύ δύσκολο, που μερικοί δεν το κάνουν ποτέ. Και αυτό που διαπιστώνω συχνά είναι πως υπάρχει οργή απέναντι στον ίδιο τον εαυτό τους που δεν κάνει κάτι. Και εδώ μπαίνει ένα τεράστιο γιατί! Γιατί φοβούνται την αλλαγή;
Και τις περισσότερες φορές, αν δει κάποιος αντικειμενικά τους λόγους για τους οποίους υπάρχει άγχος και στεναχώρια ίσως να μην είναι πολύ σοβαροί. Οι ίδιοι το ζουν όμως πολύ έντονα. Δε σημαίνει πως αν δεν είναι κάτι σοβαρό, δε μπορεί να επηρεάσει πολύ την ψυχολογία και κατ επέκταση το σώμα. Έχω συναντήσει άπειρες φορές, άτομα υγιέστατα να στεναχωριούνται σε βαθμό κακουργήματος γιατί νομίζουν πως δεν τους πέτυχε το φαγητό (και τι έγινε;), να αγχώνονται σε ύψιστο βαθμό γιατί έχουν μάθει να υπηρετούν άλλους (χωρίς να τους το ζητήσει κανείς)και να νοιώθουν ενοχές αν δεν προσφερθούν, να φέρνουν την καταστροφή μέσα τους για το αν θα βρουν να παρκάρουν και πόσα άλλα τέτοια, που αν τα ακούσει κάποιος θα τα θεωρήσει υπερβολή αλλά η αλήθεια είναι πως αυτός που τα ζει τα βιώνει σαν να είναι το τέλος του κόσμου. Και αυτό είναι σεβαστό.
Και τι κάνουν όλα αυτά τα στρεσογόνα ερεθίσματα; στρέφονται εναντίον όχι μόνο της ψυχής μας αλλά και του σώματος μας. Το σώμα μας είναι το στόμα της ψυχής μας. Μέσω αυτού μας μιλάει. Και αν το ακούσουμε μας λέει πολλά! Το ακούμε όμως; Ο φόβος, η ενοχή, η ντροπή, η στεναχώρια, η ανησυχία, ο πόνος, και γενικά όλα τα αρνητικά συναισθήματα που πολλές φορές δεν αναγνωρίζουμε πως έχουμε κάποια στιγμή θα μιλήσουν μέσω του σώματος.
Στη αρχή ενδέχεται να είναι απλά ψυχοσωματικά. Τι σημαίνει αυτό; μπορεί κάποιος να έχει ενοχλήσεις σε κάποιο σημείο του σώματος, χωρίς να υπάρχει βλάβη και να ξεκινάει από κάποιο στρεσογόνο ερέθισμα. Όμως όταν τροφοδοτούμε τον εαυτό μας με αρνητικά συναισθήματα είναι σα να ταΐζουμε τον οργανισμό μας με χαλασμένες και κακής ποιότητας τροφές γεμάτες δηλητήριο. Τι θα γίνει τελικά; ΑΡΡΩΣΤΙΑ! Η οποία κάποια στιγμή θα γίνει σωματική.
Πόσες φορές ακούσαμε για κάποιον πως έπαθε καρδιακή προσβολή ή αρρυθμίες μετά από μεγάλη στεναχώρια; άπειρες φορές. Αυτό επειδή είναι οξύ, το καταλαβαίνουμε αμέσως. Όμως σε όλα τα όργανα μπορεί να εμφανιστεί διαταραχή λόγω αρνητικών συναισθημάτων. Οι ενδοκρινείς αδένες επηρεάζονται τρομερά, μπορεί κάποιος να εμφανίσει διαταραχές στο θυρεοειδή, πολύ συνηθισμένο, να εμφανίσει σεξουαλικές διαταραχές και προβλήματα γονιμότητας ( όλο και συχνότερα τα τελευταία χρόνια), το πεπτικό σύστημα δε το λένε τυχαία συναισθηματικό εγκέφαλο, όλα τα συναισθήματα μπορούν να εκφραστούν εκεί (πόσο συχνά κάποιος κάνει έξαρση έλκους σε έντονο στρες; και γαστρορραγία μπορεί και πόσα άλλα). Το δέρμα μας και τα μαλλιά μας είναι πολύ ευαίσθητα στις ψυχολογικές επιδράσεις, πόσοι άνθρωποι χάνουν τα μαλλιά τους μετά από στεναχώρια ενώ άλλοι βγάζουν εξανθήματα. Θέλετε κι άλλα; και ο καρκίνος και αυτός τροφοδοτείται από στεναχώρια. Θυμάμαι μια κυρία που εμφάνισε καρκίνο στη μήτρα λίγο μετά που έχασε το γιο της από λευχαιμία… πως να μην αρρωστήσει το όργανο που έφερε στη ζωή το παιδί της; Δε μου το βγάζει κανείς από το μυαλό πως αυτό δεν ήταν τυχαίο!!!
Ο καρκίνος πιστεύουν πολλοί μεταξύ των οποίων και εγώ ,εμφανίζεται συχνότερα στο άτομο που καταπιέζει τα συναισθήματά του όχι μόνο τα αρνητικά αλλά και τα θετικά. Άτομο που γενικά φοβάται να εκφραστεί. Άτομο με έντονο θυμό, κακία, μνησικακία και οργή. Άτομο που αναλαμβάνει πάντα επιπλέον υποχρεώσεις στη δουλειά και στην προσωπική και κοινωνική ζωή, χωρίς πολλές φορές να του έχει ζητηθεί κάτι τέτοιο. Άτομο απαισιόδοξο, φοβικό και αρνητικό, καθηλωμένο σε μια πραγματικότητα που δεν θέλει να κάνει αλλαγές. Άτομο καταθλιπτικό, ενοχικό, αγχώδες…. Αυτός ο άνθρωπο όταν έχει κακή ψυχολογία, συχνά υιοθετεί και κακές συνήθειες που επιβαρύνουν την υγεία του. Κάπνισμα, κακή διατροφή, αλκοόλ, έλλειψη άσκησης… Και αυτό παίζει επιβαρυντικό ρόλο.
Αυτό βέβαια όπως φυσικά τα πάντα γύρω μας δεν είναι απόλυτο. Είναι όμως το συνηθέστερο. Και “χαλαρά” άτομα μπορούν να αρρωστήσουν σοβαρά, όπως και σοβαρά αγχώδεις να ζήσουν μέχρι τα 100 χωρίς να πάθουν τίποτε.
Και τι κάνουμε για αυτό; πολλά μπορούμε, τα κάνουμε όμως; και όλοι λένε…. αυτά τα ξέρω τι μου λες τώρα. Το χειρότερο πράγμα είναι ακούγεται η έκφραση “ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΑΙ;” δε σας θυμώνει; εμένα πολύ!
Πολύ λίγοι συνειδητοποιούν σε βάθος ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να προχωρήσουμε στη ζωή. Είναι πολύ δύσκολη η κάθε αλλαγή μέσα και έξω μας. Πιστεύω πως είναι το δυσκολότερο πράγμα να κάνει κάποιος. ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ…
Είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστούμε με τον καλύτερο και εποικοδομητικότερο τρόπο το θυμό, την οργή, το άγχος, το φόβο. Είναι πολύ δύσκολο να λέμε και κανένα όχι. Είναι πολύ δύσκολο να κάνουμε κάτι ευχάριστο για μας χωρίς να νοιώθουμε ενοχές. Είναι πολύ δύσκολο να μην ανησυχούμε υπερβολικά και να μην κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Είναι πολύ δύσκολο να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας και τις σκέψεις μας. Είναι πολύ δύσκολα όλα αυτά. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΑΔΥΝΑΤΟ!!!
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να προχωρήσουμε σε αλλαγές. Αυτό που είναι προϋπόθεση είναι να αναγνωρίσουμε τι μας συμβαίνει και να θελήσουμε να κάνουμε κάτι πραγματικά καλό για μας, φεύγοντας από το συνήθειο και γιατί όχι και τη βολή μας.
Αφήστε το σχόλιό σας στο Facebook πατώντας εδώ.